Als donor beslissen om je vindbaar & bereikbaar op te stellen, maakt dat puzzelstukjes in elkaar kunnen vallen. Voor velen een wereld van verschil! Het is heel wat om eventueel uit de anonimiteit te stappen. Wat is het allereerste wat jij kan doen? De stap nemen om je vindbaar en bereikbaar op te stellen, is een heel proces. Enerzijds puur praktisch: 'Hoe doe je dat dan?'. Anderzijds komt daar heel wat zelfreflectie bij komt kijken. Hoe kijk jij terug op je eigen keuzes van destijds? Welke betekenis geef jij nu aan de keuzes die je maakte? Zou je nu misschien andere keuzes maken? Wat wil jij wel/niet? Wat voelt voor jou juist/fout? Ben je je (voldoende) bewust van wat dit eventueel voor je kan betekenen?…

Informatie uit je geheugen ophalen

We bezorgen je graag een lijst met vragen om je al een heel eind op weg te helpen:

• Hoe kwam je op het idee om te gaan donoren? Kwam je zelf op het idee? Of werd je ooit gevraagd/aangesproken?
• Wat was jouw motivatie/intentie?
• Hoe verliep het verder nadat je besloot te willen gaan doneren? Ging je op gesprek bij een arts of in een ziekenhuis?
• Had je een 'intakegesprek' en een controle onderzoek?
• Hoe koos je of hoe kwam je terecht bij de arts/ziekenhuis waarbij je doneerde?
• In welk jaar was dat?
• Doneerde je voor 1 arts of voor meerdere artsen/ziekenhuizen?
• Was je naaste omgeving op de hoogte?
• Was je alleenstaande of in een relatie destijds?
• Had je al je eigen kinderen toen je startte?
• Wat zei/beloofde de arts je zoal?
• Gaf je toen al aan een gekende donor te willen zijn? Wat was de reactie daarop?
• Of ging je mee in het anonieme karakter van de praktijk?
• Hoe lang na het intakegesprek, begon je effectief met doneren?
• In welke frequentie doneerde je? Hoe lang deed je dat? Of weet je nog het aantal keren dat je doneerde?
• Weet je of je de enige donor was? Of hoeveel andere donoren er waren in dezelfde periode?
• Voor spermadonoren: Doneerde je thuis en bracht je het naar het ziekenhuis of in het ziekenhuis zelf?
• Was het contact met de arts/het ziekenhuis formeel? Of had je ook wel eens een gesprek met de arts, verpleging, mededonoren,... ?
• Voor spermadonoren: Werd je donatie meteen geïnsemineerd? Of werd je donatie ingevroren?
• Vroeg je ooit wel eens aan de arts hoeveel kinderen er ondertussen geboren waren uit je donaties?
• Wanneer stopte je met doneren? Omdat je zelf wilde stoppen? Omdat je niet meer gevraagd werd?

Je dossier opvragen

Het opvragen van het eigen dossier wordt ook aan wensouders aangeraden. Een donorkind is niet de patiënt en er is dus geen dossier opvraagbaar door donorkinderen. Zij moeten het tot nu toe doen met het dossier van hun moeder die als 'patiënt behandeld werd'. Wellicht staat er niet veel bruikbaar in de dossiers omdat er geen identificeerbare gegevens in werden opgenomen. Maar misschien wel een donorcode. En een tijdlijn die helpt om terug het verloop van de gebeurtenissen te construeren. De naam van een arts, ziekenhuis, verpleegkundige. Al deze informatie verzamelen en voor handen hebben, kan helpend zijn voor donorkinderen die zoeken en heel wat vragen hebben.

We raden je ook aan om je dossier op te vragen. Je hebt er in ieder geval recht op dat je dossier goed en veilig bewaard is. Deed de arts en het ziekenhuis wat nodig was? 

Als de arts niet meer aan het werk is, bestaat de kans echter dat deze arts alle dossiers heeft vernietigd. Hoe verder terug in de tijd hoe groter deze kans. Het is goed om te weten of er (nog) een dossier van je is of niet meer.

• Is er een dossier van je bijgehouden?
• Is het opvraagbaar?
• Wat staat er in dat dossier?

Uiteraard kan het dossier je helpen om herinneringen aan het doneren terug op te halen.

DNA laten opnemen in een databank

Deze stap is noodzakelijk om effectief vindbaar en bereikbaar te zijn voor zoekende donorkinderen. We nemen je enerzijds graag mee doorheen het thema anonimiteit. Anderzijds informeren we je graag over wat dna onderzoek inhoud en wat dna databanken zijn. Ofwel kies je een internationale databank. Ofwel kies je voor het Afstammingscentrum.