Tom werd ooit de vraag gesteld of hij donor wou zijn voor één van zijn vriendinnen. En na enkele gesprekken, heeft hij hier ja op gezegd. Vandaag is Tom al zo’n x jaar donor en loopt dat goed. We duiken vandaag in het verhaal van een gekende donor en hopen inzicht te krijgen in zijn drijfveren, twijfels, vragen en tips die hij heeft.

René (42) is de jongste donor die we spreken in deze serie met donoren. Hij doneerde van 2000 tot 2005 bij dokter Karbaat in Barendrecht. René wilde graag iets goeds doen en hij vond het spannend, ook omdat hij het aan niemand had verteld. Donor zijn is magistraal volgens René, maar brengt ook veel ongemakkelijke momenten met zich mee. Gelukkig wil hij ons daar alles over vertellen. René blikt met een brede grijns terug op de periode van doneren en straalt van trots als hij vertelt over zijn donorkinderen, die hij overigens niet zo noemt, want de terminologie vindt hij af en toe nog ingewikkeld.

De Kwak Kwaakte dit keer niet thuis in Hilversum of thuis in Nijmegen. Nee, nee, we zaten lekker live te podcasten in het DeLaMar-theater in Amsterdam, met publiek. We zeggen niet hoeveel mensen er in de zaal zaten, er was publiek! Onze eerste LIVE-podcast ooit! Het was spannend en fantastisch en dat laatste kwam vooral doordat donorvader Wilhelm bij ons op het podium kwam om te vertellen hoe het nu is om als donorvader opgespoord te worden door een detective via genetische genealogie oftewel DNA en stamboomonderzoek.

Donorvader Lex doneerde in de jaren '80 en schuift in de 21e eeuw bij ons aan om te vertellen hoe hij daar op terug kijkt. Hij vertelt over zijn dochters en donordochters en wat het verschil is. Lex heeft ook nog handenvol tips voor donorvaders die uit de kast willen komen, of er al uit zijn. Kortom, Lex deelt alles wat je van een donorvader wil weten.

Derk en Frank zijn voormalig anonieme donoren die middels platform Priamos andere anonieme donoren ondersteunen bij de switch naar bekende donor. Priamos komt daarnaast op voor de belangen van donoren en wij zijn benieuwd hoe ze dat doen en wat die belangen dan eigenlijk zijn. Verder delen Derk en Frank hun persoonlijke ervaringen met anoniem doneren en jezelf daarna bekend maken. Derk vertelt wat het contact met zijn donorkinderen ingewikkeld maakt, spoiler; onder andere doordat hij de cursus ‘hoe word ik een goede donorvader’ heeft gemist. Hij helpt nu met zijn eigen ervaringen andere donoren om het ‘beter’ te doen. Frank vindt anoniem doneren achteraf gezien geen goed idee en heeft inmiddels leuk contact met een aantal van zijn - ja hoe noem je ze? - donorkinderen. Eefje wil van de mannen weten hoe ze kijken naar haar aanpak om in contact te komen met haar donorvader. Is ze een stalker? Ester wil weten hoe de heren denken over de leeftijdsgrenzen waar donorkinderen nu mee te maken hebben. En Derk geeft zijn boek Verborgen Verbonden (interviews met donoren) weg, in de podcast hoor je hoe je deze kan winnen. Wil je het boek van Derk niet winnen maar kopen? https://www.verborgenverbonden.nl/ Platform Priamos: www.priamos.nl

Jan doneerde eind jaren ‘60 bij dokter Swaab. Hij was student en leefde in een heerlijke tijd waarin alles mocht en kon. Hij stopte met doneren toen hij trouwde met zijn eerste vrouw en dacht daarna nooit meer aan zijn donaties en wat daarvan geworden was. Totdat er vorig jaar contact met hem werd opgenomen door een donor detective die hem via dna en stamboomonderzoek had gevonden. Jan had net twee maanden daarvoor zijn huidige vrouw en liefde van zijn leven verloren. Hij vertelt hoe dat voor hem was, we bespreken het fenomeen ‘volwassen geboorte’ en vragen Jan wat voor een man dokter Swaab nu eigenlijk was.

Ad loopt niet graag met zijn donorschap te koop maar hij vindt het nu toch belangrijk om zijn verhaal te doen, aangezien donoren de laatste tijd vooral negatief in het nieuws zijn. Hij doneerde om wensouders te helpen en toen hij begreep dat er donorkinderen zijn die behoefte hebben om te weten van wie ze afstammen, maakte hij zich meteen - in 1998 al - bekend bij de Stichting Landelijke Contactgroep KID (voorloper van Stichting Donorkind). Ad doneerde in 1980/81 in het Pieter Pauw Ziekenhuis in Wageningen nadat hij een oproep in het studentenblad van de universiteit van Wageningen had gezien. Hij kent inmiddels twee van zijn donorkinderen en ervaart dat als een verrijking. Hij is wel een beetje bevreesd voor het aantal donorkinderen dat er gemaakt is met zijn donaties, maar Ester en Eefje denken Ad wel gerust te kunnen stellen.

Michiel doneerde van '98 tot '04 in fertiliteitscentrum Het Diaconessenhuis in Voorburg en vertelde dat twee weken voor deze podcastopname aan zijn 90-jarige moeder. Hij heeft inmiddels twee van zijn nakomelingen mogen ontmoeten en filosofeert met ons wat maakt dat dat zo bijzonder is. Michiels verhalen maken Ester een beetje jaloers en Eefje vraagt zich af; als je donorkinderen goed terecht zijn gekomen en gelukkig zijn, voel je dan dat je er goed aan hebt gedaan om te doneren? En voel je het omgekeerde ook, wanneer je donorkinderen niet gelukkig/goed terecht gekomen zijn? Michiel heeft met een aantal andere donoren het platform Priamos opgezet, waar donoren hun ervaringen met elkaar kunnen delen en hij legt uit waarom daar behoefte aan is.

Toen Johan 25 was besloot hij om sperma te gaan doneren. In eerste instantie deed hij dat om volwassenen met een kinderwens te helpen. Vandaag beseft hij dat eventuele donorkinderen van hem mogelijks naar hem op zoek zijn. Dit is dan ook de reden waarom hij zich ondertussen in alle mogelijke DNA databanken als instanties heeft aangemeld.